“ظلمت نفس”
بقلم : نشأت خضرجى…
و لية خدنى السكون
عايز اتكلم و أقول
برضاية وغصب عنى
عشت و ضهرى محنى
لكن بإيدي أقدر اتغير …
مش حقول فات الأوان
حصرخ فى كل الكون
أنا سبتها من ايديا
ومن جرحى بتألم
ضاع منى الأمان
ياللى منى …
و ربنا يسامحني …
عشت و مشيت وسط الغيوم
و حفضل لوحدى مطرح ما أكون
و أهيه كلمة منى كنتى الحنان
خليكى فاكره …
فى كل لحظة حلوة بينا
و حبعد من سكات
و سايب قلبى …
ما تظلمنيش أكثر من كده …
ما تظلمنيش أكثر من كده …
ما تظلمنيش أكثر من كده …
كفاية عليه ظلمت نفسى …
الإسكندرية فى : ٢٠٢٤/١٠/٢١
