بقلم/محمد بركات
كرهت مكانى
كرهت زمانى
كرهت وجودى
لان وجودى كان
ف دنيا انتى سكناها
عيشنا فيها سوى
واتنفسنا هواها
كرهت حتى اسمى
لما كنت. بتنادينى بيه
كرهت كل شيئ
فى حياتى شاركتينى فيه
كرهت نفسى اللى
حبتك فى يوم
كرهت قلبى عشان
كنتى في يوم بتسكنيه
انا مش حزين عليكى
حزنى كله على روحى
انى انخدعت يوم فيكى
وكنتى سبب جروحى
باسم الحب خدعتينى
وبحسن نيه صدقتك
وفى لحظه بعتى وخونتينى
وقدرتى تنسى يابختك
